monumenta.ch > Hieronymus > csg75.42 > bsbClm6436.34 > sectio 72 > sectio 1 > sectio > sectio 12 > uwbM.p.th.q.1a.195 > sectio 34 > bnf17226.164 > csg75.153 > sectio 46 > sectio 8 > csg51.134 > sectio 8 > bsbClm6224.138 > sectio 18 > sectio 9 > sectio 11 > Actus, 28 > bnf9389.119 > Psalmi, 104 > csg75.744 > sectio 4 > Isaias, 3 > Actus, 9 > Matthaeus, 16 > Matthaeus, 5 > sectio 27 > bsbClm6224.134 > ad Corinthios I, 9 > sectio 37 > bnf10439.45 v > sectio 20 > bnf9389.376 > 18 > uwbM.p.th.q.1a.256 > sectio 61 > sluMscr.Dresd.A.145.b.87 > bnf17226.39 > csg48.334 > csg51.48 > sectio 2 > 113 > 6 > sectio 17 > bnf10439.44 v > sectio 28 > sectio 5 > bnf17226.146 > bnfGrec107.481 > csg68.211 > sectio 26 > bnfGrec107.53 > Lucas, 13 > sectio 4 > bsbClm6224.100 > sectio 50 > sectio 42 > sectio 31 > uwbM.p.th.q.1a.287 > sectio 2 > sectio 27 > Genesis, 4 > bnf17226.88 > bnf10439.46 v > sectio 25 > bnfNAL1585.125 > sectio 1 > sectio 18 > sectio 26 > sectio 15 > csg51.28 > sectio 47 > csg75.422 > sectio 27 > sectio 14 > bavPal.lat.311.148 > sectio 6 > bnfNAL1585.56 > Exodus, 35 > uwbM.p.th.f.69.46 > sectio 6 > salCod.Sal.X,16.199 > sectio 17 > Lucas, 11 > bnfGrec107.619 > sectio 28 > bnf9389.375 > 10 > bnf11947.244 r > bnf10439.8 r > sectio 21 > sectio 17 > sectio 42 > sectio 12 > sectio 30 > bnf17226.226 > sectio 20 > sectio 112 > bnf10439.49 v > uwbM.p.th.f.68.286 > sectio 14 > salCod.Sal.X,16.196 > sectio 8 > csg51.246 > bnfGrec107.197 > bnf9389.133 > 110 > bnf10439.58 r > uwbM.p.th.f.68.287 > bnf10439.15 v > sectio 12 > sectio 19 > sectio > csg68.273 > csg75.149 > bsbClm6224.221 > bnf9389.407 > Proverbia, 17 > bnf17226.186 > sectio 6 > uwbM.p.th.q.1a.300 > sectio 13 > bnfGrec107.383 > sectio 27 > sectio 31 > bavPal.lat.311.150 > bnf10439.154 v > csg48.332 > sectio 12 > sectio 2 > bnf9389.388 > sectio 30 > sectio 34 > 'erenata' in 'De mulieribus claris, 88'
Iohannes Boccaccius, De mulieribus claris, LXXXVII. De Marianne Iudecrum regina. <<< >>> LXXXIX. De Antonia Antonii filia.
cec168.213 r LXXXVIII. De Cleopatra regina Egyptiorum. MANUSKRIPT-LINKS AUSBLENDEN
1 Cleopatra egyptia femina, totius orbis fabula, etsi per multos medios reges a Ptholomeo macedone rege et Lagi filio, originem traheret et Ptholomei Dyonisii seu - ut aliis placet - Minei regis filia, ad imperandum, per nephas tamen, ipsi regno pervenerit, nulla fere, nisi hac et oris formositate vere claritatis nota, refulsit, cum e contrario avaritia crudelitate atque luxuria omni mundo conspicua facta sit. Nam, ut placet aliquibus, ut ab eiusdem dominii initio summamus exordium, Dyonisius seu Mineus, romani populi amicissimus, Iulii Cesaris consulato primo in mortem veniens, signatis tabulis liquit ut filiorum natu maior, quem aliqui Lysaniam nominatum arbibsb46460.135trantur, sumpta in coniuge Cleopatra, ex filiabus etiam natu maiore, una, se mortuo, regnarent. Quod, eo quod familiarissima esset apud Egyptios turpitudo matres filiasque tantum a coniugiis exclusisse, executum est. Porro exurente Cleopatra regni libidine, ut non nullis visum est, innocuum adolescentulum eundemque fratrem et virum suum, quindecimum etatis annum agentem, veneno assumpsit et sola regno potita est. Hinc asserunt, cum iam Pompeius magnus Asyam fere omnem occupasset armis, in Egyptum tendens, superstitem puerum mortuo subrogasse fratri eumque regem fecisse Egypti. Ex quo indignata Cleopatra adversus eum arma corripuit et, sic se rebus habentibus, fuso apud Thesaliam Pompeio et a puero, rege a se facto, litore in egyptiaco ceso, adveniente post eum Cesare, ibidem bellum inter se gerentes invenit. Quos dum ad causam dicendam se coram accersiri iussisset - ut de Ptholomeo iuvene sileamus - ultro erenata malitiis mulier Cleopatra, de se plurimum fidens, regiis insignita notis, accessit et auspicata sibi regnum si in suam lasciviam domitorem orbis contraheret, cum formosissima esset et oculorum scintillantium arte atque oris facundia fere quos vellet caperet, parvo labore suo libidinosum principem in suum contubernium traxit pluresque noctes, medio Alexandrinorum in tumultu, cum eo comunes habuit, concepitque - ut fere omnibus placet - filium quem postmodum ex patris nomine Cesareonem nuncupavit. 2 Tandem cum et Ptholomeus puer a Cesare dimissus in liberatorem suum inpulso suorum bella vertisset et ad Deltam Mitridati pergameno, in auxilium Cesaris venienti, cum exercitu occurrisset ibique a Cesare, qui itinere alio illum prevenerat, superatus, fugam scapha temptaret et plurium irruentium pressa pondere mergeretur; et sic pacatis rebus, facta Alexandrinorum deditione, cum Cesar esset iturus in Pharnacem Ponti regem, qui Pompeio faverat, quasi noctium exhibiturus Cleopatre premium ac eo etiam quod in fide mansisset, eidem nil aliud optanti cec168.213 v regnum concessit Egypti, Arsinoe sorore deducta, ne forsan, ea duce, novi aliquid moliretur in eum. Sic iam scelere gemino adepta bsb46460.136 regnum Cleopatra, in voluptates effusa suas, quasi scortum orientalium regum facta, auri et iocalium avida, non solum contubernales suos talium nudos arte sua liquit, verum et templa sacrasque Egyptiorum edes vasis statuis thesaurisque to ceteris vacuas liquisse traditum est. Hinc occiso iam Cesare, et Bruto et Cassio superatis, eunti in Syriam Antonio obvia facta, impurum hominem pulchritudine sua et lascivientibus oculis facile cepit et in amorem suum detinuit misere eoque deduxit ut, que fratrem veneno necaverat, Antonii manu Arsinoem sororem, ad suspitionem regiminis amovendam omnem, in templo Dyane ephesie, quo salutem queritans infelix aufugerat, trucidari faceret, id adulteriorum suorum a novo amasio loco primi muneris assumptura. Et cum iam scelesta mulier Antonii mores novisset, verita non est eidem postulare Syrie regnum et Arabie. Sane cum permaximum videretur illi et incongruum nimis, ad satisfaciendum tamen desiderio amate mulieris, sortionculas ei ex utroque dedit, superadditis etiam civitatibus omnibus que intra Eleuterum flumen et Egyptum syriaco litori apposite sunt, Sydone et Tyro retentis. Que cum obtinuisset, Antonium in Armenos seu, ut volunt alii, in Parthos euntem, ad Eufratem usque prosecuta, dum Egyptum per Syriam repeteret, ab Herode Antipatris, tunc Iudeorum rege, magnifice suscepta, non erubuit eidem per intermedios suum suadere concubitum, sibi, si annuisset, muneris loco, ludee subtractura regnum, quod ipse, Antonii opere, non diu ante susceperat. Verum Herodes advertens non solum ob Antonii reverentiam abstinuit, quin imo ut illum a nota tam incestuose femine liberaret, ni dissuasissent amici, eam gladio occidere disposuerat. Cleopatra autem frustrata, quasi ob hoc moram traxisset, eidem locavit redditus Iericuntis, quo balsamum nascebatur, quod et ipsa postmodum in Babiloniam egyptiam transtulit, quo viget usque in hodiernum, et inde, amplis ab Herode susceptis muneribus, in Egyptum rediit. Inde vero in fugam ex Parthis redeonti Antonio accersita occurrit. Qui quidem Antonius cum fraude Arthabazanem Armenie regem olim Tygranis filium cum filiis et bsb46460.137 satrapibus cepisset et thesauris permaximis spoliasset atque argentea catena vinctum traheret, ut avidam in suos amplexus provocaret, effeminatus venienti captivum regem cum omni regio ornatu atque preda deiecit in gremium. Quo leta munere cupidissima mulier adeo blande flagrantem complexa est, ut, repudiata Octavia, Octaviani Cesaris sorore, illam totis affectibus sibi uxorem iungeret. Et ut arabicas unctiones et odoratos Sabee fumos et crapulas sinam, cum magnificis assidue saginaretur ingluviosus homo epulis, in verba venit, quasi Cleopatre convivia extollere vellet, quid magnificentie cotidianis cenis posset apponi. Cui respondit lasciva mulier se cena una centies, si velit, sextertium absumpturam. Quod cum minime fieri posse arbitraretur Antonius, tamen videndi avidus cec168.214 r atque ligurriendi, fecere periculum, sumpto Lucio Planco iudicis loco. Que postero die dum non excessisset eduliorum consuetudinem et iam sponsionem irrideret Antonius, iussit Cleopatra ministris ut secundam mensam afferrent illico. Qui premoniti nil aliud quam vas unum aceti acerrimi attulere. Ipsa autem confestim ex altera aurium unionem inexcogitati pretii, quem, ornamenti loco, orientalium more, gestabat, summens, aceto dissolvit et liquefactum absorbuit; et cum ad alium, quem altera in auricula eque carum gerebat, iam manus apponeret, illud idem factura, extemplo Lucius Plancus victum esse Antonium protulit; et sic secundus servatus est, victrice regina. Qui quidem postea divisus Romam in Pantheonem delatus, auribus Veneris appositus est, diu postmodum dimidie Cleopatre cene perhibens testimonium prospectantibus. 3 Ceterum cum insatiabilis mulieris in dies regnorum aviditas augeretur, ut omnia complecterentur in unum, temulento Antonio, et forsan a tam egregia cena surgenti, romanum postulavit imperium, quasi in manibus posse concedere fuisset Antonii; quod ipse, minime sui compos, minus oportune, suis romanisque pensatis viribus, se daturum spopondit. 4 O bone Deus, quam grandis poscentis audacia nec minor spondentis stultitia! O liberalis homo! Tot seculis, tanta cum difficultate, sanguine fuso et in morte tot insignium virorum, bsb46460.138 tot etiam populorum, tot egregiis operibus, tot bellis vixdum quesitum imperium, postulanti mulieri, non aliter quam domuncule unius dominium, inconsulte, quasi evestigio daturus, concessit. 5 Sed quid? Iam ob repudium Octavie belli seminarium inter Octavianum et Antonium videbatur iniectum et ob id actum est ut, congregatis ex utraque parte copus, iretur in illud. Verum Antonius cum Cleopatra, ornata purpureis velis et auro classe, processere in Epyrum, ubi, cum obviis hostibus inita pugna terrestri, cessere victi et in classem se recipientes Antoniani in Actium rediere, experturi navalis belli fortunam. Adversus quos Octavianus, cum Agrippa genero factus obvius, ingenti cum classe mira audacia eos aggressus est et susceptus acriter tenuit aliquandiu mars dubius pugnam in pendulo. Tandem cum subcumbere viderentur Antoniani, prima omnium insolens Cleopatra, cum aurea qua vehebatur navi et sexaginta aliis fugam cepit. Quam extemplo Antonius, deiectis e pretoriana insignibus, secutus est; et in Egyptum redeuntes incassum vires suas ad defensionem regni, transmissis comunibus filiis ad Rubrum mare, disposuerunt. Nam victor Octavianus secutus eos pluribus secundis preliis vires exinanivit eorum. A quibus cum sere pacis conditiones peterentur nec obtinerentur, desperans Antonius, ut non nulli volunt, mausoleum regum intrans, sese gladio interemit. Capta vero Alexandria, cum Cleopatra ingenio veteri in vanum tentasset, uti iam dudum Cesarem et Antonium illexerat in concupiscentiam suam, sic et iuvenem Octavianum illicere, indignans cum audisset se servari triunpho atque de salute desperans, regiis ornata, Antonium suum secuta est; et secus eum posita, adapertis brachiorum venis ypnales serpentes vulneribus moritura apposuit. Aiunt quidem hos somno mortem inferre. In quo resoluta, avaritie lascivie atque vite finem sumpsit infelix, Octaviano cec168.214 v conante, Psillis vulneribus venenatis admotis, illam in vitam reservare si posset. 6 Sunt tamen alii eam ante premortuam et alio mortis genere dicentes. Aiunt enim Antonium timuisse apparatu attici belli gratificationem Cleopabsb46460.139tre et ob id nec pocula nec cibos, nisi pregustatos, assummere assuevisse. Quod cum advertisset Cleopatra, ad fidem suam erga eum purgandam pridianis floribus, quibus coronas ornaverat, veneno perlitis capitique suo impositis, in ludum traxit Antonium et procedente hilaritate invitavit eundem ut coronas biberent; et in sciphum dimissis floribus cum haurire voluisset Antooius, manu a Cleopatra prohibitus est, ea dicente: - Antoni dilectissime, ego illa sum Cleopatra quam novis et insuetis pregustationibus tibi suspectam ostendis; et ob id, si pati possem, ut biberes et occasio data et ratio est -. Tandem cum fraudem, ea monstrante, novisset Antonius, eam in custodiam deductam, poculum, quod ne biberet prohibuerat, exhaurire coegit et sic illam exanimatam volunt. 7 Prior vulgatior est opinio, cui additur ab Octaviano compleri iussum monumentum quod Antonius incipi fecerat et Cleopatra, eosque simul in eodem tumulari.
hlh41.20
Iohannes Boccaccius, De mulieribus claris, LXXXVII. De Marianne Iudecrum regina. <<< >>> LXXXIX. De Antonia Antonii filia.
monumenta.ch > Hieronymus > csg75.42 > bsbClm6436.34 > sectio 72 > sectio 1 > sectio > sectio 12 > uwbM.p.th.q.1a.195 > sectio 34 > bnf17226.164 > csg75.153 > sectio 46 > sectio 8 > csg51.134 > sectio 8 > bsbClm6224.138 > sectio 18 > sectio 9 > sectio 11 > Actus, 28 > bnf9389.119 > Psalmi, 104 > csg75.744 > sectio 4 > Isaias, 3 > Actus, 9 > Matthaeus, 16 > Matthaeus, 5 > sectio 27 > bsbClm6224.134 > ad Corinthios I, 9 > sectio 37 > bnf10439.45 v > sectio 20 > bnf9389.376 > 18 > uwbM.p.th.q.1a.256 > sectio 61 > sluMscr.Dresd.A.145.b.87 > bnf17226.39 > csg48.334 > csg51.48 > sectio 2 > 113 > 6 > sectio 17 > bnf10439.44 v > sectio 28 > sectio 5 > bnf17226.146 > bnfGrec107.481 > csg68.211 > sectio 26 > bnfGrec107.53 > Lucas, 13 > sectio 4 > bsbClm6224.100 > sectio 50 > sectio 42 > sectio 31 > uwbM.p.th.q.1a.287 > sectio 2 > sectio 27 > Genesis, 4 > bnf17226.88 > bnf10439.46 v > sectio 25 > bnfNAL1585.125 > sectio 1 > sectio 18 > sectio 26 > sectio 15 > csg51.28 > sectio 47 > csg75.422 > sectio 27 > sectio 14 > bavPal.lat.311.148 > sectio 6 > bnfNAL1585.56 > Exodus, 35 > uwbM.p.th.f.69.46 > sectio 6 > salCod.Sal.X,16.199 > sectio 17 > Lucas, 11 > bnfGrec107.619 > sectio 28 > bnf9389.375 > 10 > bnf11947.244 r > bnf10439.8 r > sectio 21 > sectio 17 > sectio 42 > sectio 12 > sectio 30 > bnf17226.226 > sectio 20 > sectio 112 > bnf10439.49 v > uwbM.p.th.f.68.286 > sectio 14 > salCod.Sal.X,16.196 > sectio 8 > csg51.246 > bnfGrec107.197 > bnf9389.133 > 110 > bnf10439.58 r > uwbM.p.th.f.68.287 > bnf10439.15 v > sectio 12 > sectio 19 > sectio > csg68.273 > csg75.149 > bsbClm6224.221 > bnf9389.407 > Proverbia, 17 > bnf17226.186 > sectio 6 > uwbM.p.th.q.1a.300 > sectio 13 > bnfGrec107.383 > sectio 27 > sectio 31 > bavPal.lat.311.150 > bnf10439.154 v > csg48.332 > sectio 12 > sectio 2 > bnf9389.388 > sectio 30 > sectio 34 > 'erenata' in 'De mulieribus claris, 88'
© 2006 - 2024 Monumenta Informatik